Beste mensen,
Fijn dat u er allemaal bent vandaag, om samen het nieuwe jaar in te luiden.
Zoals u ziet ben ik niet alleen gekomen. Weet u wie dit zijn?
Dit zijn Maria en Loek en zij zijn precies tien jaar oud. Net als onze gemeente Teylingen. Tien jaar geleden fuseerden Sassenheim, Voorhout en Warmond tot Teylingen. De kinderen die sindsdien ter wereld zijn gekomen, zijn meer dan alléén Sassemmer, Warmonder of Voorhouter: ze zijn óók allemaal Teylinger.
Maria en Loek zijn de eerstgeborenen van 2006. Maria werd geboren op nieuwjaarsdag. Loek drie dagen later, op 4 januari! Hij is dus vandaag jarig.
Dan kan ik meteen het woord richten aan Kleintje Pils.
U maakt het leven in Teylingen en ver daarbuiten een stuk gezelliger.
U zorgt voor een goede sfeer. Voor harmonie. U vertegenwoordigt Teylingen in binnen- en buitenland, bij allerhande feesten en evenementen. Bovendien hebt u net het veertigjarig jubileum gevierd.
Daarom wil ik u namens het gemeentebestuur van Teylingen en namens onze inwoners, de Teylingse Waarderingsprijs uitreiken. Ieder jaar reiken we deze prijs uit aan mensen die een extra bedankje verdienen. En u heeft dit dubbel en dwars verdiend. Zo dadelijk als ik mijn verhaal afrond zal ik u de prijs uitreiken.
Graag wil ik nog samen met u stilstaan bij 10 Jaar Teylingen. En wat mij het afgelopen jaar in Teylingen is bijgebleven.
Nu terug naar Maria en Loek. Zij zijn de eersten van een nieuwe generatie. De generatie Teylingen.
We hebben aan het eind van vorig jaar 130 Teylingers, die in 2006 tien jaar oud worden, op de foto gezet. U ziet ze hier naast mij in beeld.
Deze kinderen zijn druk bezig met opgroeien in onze gemeente.
De eersten worden dit jaar tieners! Ze zullen steeds beter ontdekken wie ze zijn en wat ze willen. Zo ontwikkelt een kind zijn eigen identiteit.
In Teylingen is het ook zo gegaan, het afgelopen decennium.
De gemeente heeft een eigen identiteit gekregen, die verder reikt dan drie afzonderlijke dorpen. We hebben mooie plannen bedacht en uitgevoerd.
Plannen maken en uitvoeren blijven we doen. We zorgen dat we moderne dorpen blijven, waar onze inwoners prettig kunnen leven. Nu en in de toekomst. Voor Maria en Loek, juist voor de generatie Teylingen.
De koppies op de foto’s herinneren mij eraan waar we het voor doen.
Over een jaar fuseert onze ambtelijke organisatie met die van Hillegom en Lisse. Teylingen blijft Teylingen, met een eigen paspoortbalie, een eigen gemeenteraad, eigen wethouders en een eigen burgemeester. Achter de schermen gaan de medewerkers één organisatie vormen, om u als burger nog beter van dienst te kunnen zijn.
Als burgemeester ben ik in 2015 deelgenoot geweest van blije en verdrietige momenten. Het meeste indruk maakte de opvang van 140 vluchtelingen in De Tulp. Mensen voor wie vrede niet vanzelfsprekend is.
Wat mij vooral heeft geraakt, zijn de kinderen. Zij hebben niets te kiezen. In Voorhout zag ik ze spelen, vriendschappen sluiten, dappere pogingen doen om Nederlands te leren. Eén meisje is me in het bijzonder bijgebleven. Ze zal van dezelfde leeftijd geweest zijn als Maria en Loek.
Ze zocht steeds contact: keek me aan, lachte, liet me haar schriftje met Nederlandse woordjes zien. Toen de bus vertrok, kwam ze drie keer terug om een knuffel te geven. Ik hoop dat ze een veilig thuis vindt in Nederland. Ik zal nooit vergeten wat dit meisje me heeft geleerd: dat naastenliefde in de praktijk te brengen is, als het er ècht op aankomt.
Dat hebben veel Teylingers laten zien tijdens de crisisopvang. Ze boden hulp aan of kwamen kleding brengen. Dat vond ik overweldigend. Het is me sowieso opgevallen dat u er bent voor elkaar. We hebben een rijk verenigingsleven, waar onze inwoners zich voor inzetten. Ik heb het afgelopen jaar veel vrijwilligers gesproken, daar heb ik ontzettend veel bewondering voor. Met elkaar kunnen we zoveel meer bereiken!
Dat geldt ook voor een grote zorg die ik met u wil delen, namelijk het alcoholgebruik onder de jeugd. De cijfers geven daar helaas alle aanleiding toe.
Uit het meest recente onderzoek blijkt dat 24 procent van de jongeren onder de 18 in Teylingen aan binge drinken heeft gedaan. Dat betekent dat ze op een avond ten minste vijf glazen achterover hebben geslagen. Bijna een kwart van onze Teylingse jongeren! Daaronder zijn ook hele jonge kinderen, tussen de 11 en de 13. Van de 14- en 15-jarigen blijkt twintig procent, 1/5 deel, dat recentelijk te hebben gedaan. Gemiddeld drinkt onze jeugd een glas of zes per week. Terwijl de wet duidelijk is: onder de achttien jaar helemaal niks!
Ik merk vaak dat er luchtig over wordt gedaan. ‘Een beetje experimenteren hóórt bij de puberteit’ Of ‘Ach, dat ene glaasje…’ Of:
‘We zijn allemaal jong geweest.’
Ik kan hier cijfers en feiten staan oplezen, maar wat zijn getallen zonder het verhaal erachter? Ik ben geschrokken van wat de wijkagent van Voorhout, Peter de Boer, meemaakte tijdens een nachtelijke ronde door Voorhout.
In het Oosthoutpark hoorde hij rumoer. Met zijn collega nam hij een kijkje. Een jongen kwam slingerend het park uitlopen. Peter kende hem wel. Het was een jongen van veertien, hier uit het dorp. Hij liep tegen de agenten aan en zakte vervolgens in elkaar. Een ambulance bracht hem naar het ziekenhuis. Daar heeft hij een nacht in coma gelegen.
Als je veertien bent, klinkt het misschien flink dat je een kwartfles Wodka hebt leeggedronken. Maar het is zooo onverstandig. En dan is het nog de vraag of je het wel kan navertellen, natuurlijk. En in welke staat?
Kunt u het zich voorstellen? Zo’n kind in een ziekenhuisbed, waarvan je niet meer weet of het wakker wordt? En in welke staat?
Deze jongen is gelukkig wakker geworden. Hij heeft zijn waarschuwing gehad. Laat het voor ons ook een waarschuwing zijn. Jongeren kennen niet altijd hun eigen grenzen. Wij zijn ervoor om ze daarbij te helpen. Er is een Afrikaans gezegde dat luidt: It takes a village to raise a child.
Opvoeden doen we met elkaar. Als dorp. Als gemeenschap. Die verantwoordelijkheid houdt niet op bij de ouders. We zijn er allemaal bij. Het zijn ónze kinderen. Daar zorgen we samen voor.
Neem als voorbeeld sportvereniging Top uit Sassenheim, die heeft besloten geen alcohol meer te schenken bij jeugdwedstrijden. Zij zien in dat jeugd en alcohol niet samengaan. Zij stellen de gezondheid van kinderen voorop. Dat lijkt logisch voor een sportvereniging, maar is helaas nog geen gemeengoed.
Een poosje geleden las ik in de krant dat iets minder dan een derde van alle alcoholverkopers zich interesseert voor de leeftijd van hun klanten. Terwijl de check wettelijk verplicht is.
Bij ons in Voorhout geeft café-restaurant Boerhaave het goede voorbeeld. Daar wordt geen druppel geschonken aan jongeren onder de achttien.
Met de horeca heb ik afgesproken dat zij geen druppel alcohol meer schenken aan jongeren onder de achttien en dat we elkaar eraan zullen houden.
Als gemeente Teylingen voegen wij vandaag de daad bij het woord. Daarom schenken we nu alcoholvrije prosecco. Daar kun je prima mee proosten. Zelfs met Maria en Loek, de kinderen van Teylingen, die wij het goede voorbeeld geven.
Laten we toosten op een feestelijk jaar. Een jubileumjaar 10 jaar Samen Teylingen en voor de kinderen van Teylingen. U zult daar nog meer van horen.
En dan ga nu over op de uitreiking van de Waarderingprijs. Mannen van Kleintje Pils, kom gezellig bij mij staan op het podium.
